EWANGELIA ONLINE

Biblia od początku do końca koncentruje się na jednej wyjątkowej postaci – Jezusie z Nazaretu. To nie tylko postać biblijna – jego istnienie i śmierć przez ukrzyżowanie są potwierdzone także przez niezależne źródła historyczne.

Nowy Testament opisuje, że Jezus narodził się w sposób cudowny, nie miał ziemskiego ojca, a jego życie miało wyjątkowy cel. Nie przyszedł jako polityczny przywódca czy wojownik, a takiego wyzwoliciela spodziewali się Żydzi, ale jako ofiara za grzech ludzkości. Uczniowie, wychowani na proroctwach Starego Testamentu, rozpoznali w nim obiecanego Mesjasza – władcę i kapłana namaszczonego przez Boga. 

Jezus mówił wiele razy, że został posłany przez Boga i że istniał w niebie jeszcze zanim przyszedł na ziemię jako człowiek. Jego doskonałe życie – wolne od grzechu i niedoskonałości – pozwoliło mu złożyć samego siebie jako "okup", czyli równoważną cenę za Adama, pierwszego człowieka, który przez nieposłuszeństwo sprowadził na całą ludzkość śmierć.

Jezus Chrystus to więc nie tylko nauczyciel czy prorok, ale ten, który zgodnie z Bożym planem dał swoje życie, by przywrócić ludziom to, co zostało utracone. Jak napisał apostoł Jan: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Ew. Jana 3:16).

Tak, Biblia może być uznana za wiarygodną – nie tylko przez wiarę, ale też przez logiczne argumenty.

Jest to bardzo stara księga, która przetrwała setki lat ataków, a mimo to wciąż ma ogromny wpływ na świat. Skupia się wokół jednej postaci – Jezusa – którego istnienie potwierdzają też źródła spoza Biblii. Jej autorzy, zarówno Starego jak i Nowego Testamentu, często opisywali własne błędy i słabości, co sugeruje, że nie próbowali niczego upiększać, lecz byli szczerzy.

Biblia zawiera jednolity przekaz o Bożym planie dla ludzkości, mimo że była pisana przez wielu ludzi, w różnych epokach, przez około 1500 lat. Jej nauki moralne i społeczne były bardzo postępowe jak na swoje czasy, a zawarte w niej proroctwa i ich spełnienie wskazują na coś więcej niż tylko ludzkie dzieło.

Dlatego wiele osób uważa, że Biblia to nie zwykła książka, ale prawdziwe, logiczne i spójne objawienie Boga.

Nawet z punktu widzenia sceptyka, rozsądne i szczere poszukiwanie nieznanego w świetle tego, co znane, prowadzi nieuprzedzony, myślący umysł w kierunku prawdy.

Jeśli odłożymy na bok Biblię, to z samego punktu widzenia rozumu zauważymy, że

a) Wiara w Boga jest zakorzeniona w ludzkiej naturze.

b) Człowiek jest tak zbudowany, że ma potrzebę, by wielbić i czcić Istotę Najwyższą, podobnie jak ma potrzebę jedzenia, bezpieczeństwa, towarzystwa, wiedzy, piękna itd. Te potrzeby są wbudowane.

c) Każde wydarzenie ma swoją przyczynę. Cofając się od wielu wydarzeń do wielu przyczyn, dochodzimy do pierwszych wydarzeń, które zakładają pierwszą przyczynę. A ta z kolei musi być bezprzyczynowa, a więc wieczna. Chociaż niektórzy twierdzą, że „ślepa siła” jest pierwszą przyczyną, nie ma na to żadnego dowodu, a rozumne przemyślenia sprzyjają poglądowi o istnieniu najwyższej inteligencji jako Pierwszej Wielkiej Przyczyny.

d) Porządek w naturze wskazuje na istnienie nadrzędnego umysłu. Wszechświat w bezmiarze przestrzeni jest cudownie uporządkowany, a najdrobniejsze szczegóły praw działających na Ziemi pokazują, że stoi za nimi taka moc i regulacja, które nie mogą być wytworem przypadku, ale przekonująco wskazują na pracę wielkiego Prawodawcy.

e) Wszędzie widoczny jest projekt. Wszystkie formy życia mają środowisko i pożywienie idealnie dopasowane do ich potrzeb. Skoro udane przedsięwzięcie ludzkie nie jest osiągane przez przypadek, ale dzięki inteligentnemu projektowi, o ile więcej planowania widać w rozległym działaniu wszechświata.

f) Człowiek posiada cechy intelektualne, moralne i religijne. Człowiek jest zdolny do rozmyślania o głębokich i zawiłych sprawach, obdarzony poczuciem dobra i zła oraz moralnego obowiązku wobec dobra, odczuwa swoją zależność od siły wyższej. Mamy predyspozycje do mądrości, sprawiedliwości i miłości, a to przekonujące świadectwo, że istnieje Bóg, którzy jest niezwykle mądry, sprawiedliwy i kochający.

g) Niewątpliwie niektórzy ludzie doświadczyli bliskiej, osobistej więzi ze Stwórcą. Dla nich był i jest żywą rzeczywistością. Jego wpływ na ich życie i na ich charaktery jest niepodważalny, a ich świadectwo nie może być pominięte.

h) To niemożliwe, by obalić istnienie Boga.

i) Trochę rozmyślania poprowadzi do wniosku, że aby obalić istnienie Boga, trzeba znać i dokładnie rozumieć każdą istotę, zasadę, siłę itp. rzeczy we wszechświecie, innymi słowami, ktoś musiałby być wszechwiedzącym.

1. Jak Biblia objawia Boga?
Bóg objawia się ludziom poprzez swoje Słowo – Stary i Nowy Testament. Poza naturą i różnymi opatrznościowymi zdarzeniami, to natchnione Pisma są dla nas dzisiaj „teofanią”, czyli spotkaniem z żywym Bogiem.

2. Jak Bóg przedstawił się Mojżeszowi?
W Księdze Wyjścia Bóg mówi: „Jestem, który jestem” (Wyj. 3:14). Oznacza to, że Bóg jest wieczny, niezależny, niezmienny i istnieje sam z siebie.

3. Kogo Biblia nazywa Bogiem?

Stary Testament wielokrotnie mówi o Jahwe – Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba.

Nowy Testament ukazuje, że ten sam Bóg jest Ojcem Pana Jezusa Chrystusa.

Apostołowie jednoznacznie odróżniają Boga Ojca od Jezusa, Jego Syna, choć Jezus także bywa nazwany „Bogiem” w znaczeniu potężnej istoty.

4. Czy Jezus i Bóg Ojciec to ta sama osoba?
Nie. Biblia uczy, że jest jeden Bóg – Ojciec oraz jeden Pan – Jezus Chrystus (1 Kor. 8:6). Ojciec jest jedynym najwyższym Bogiem, a Jezus jest Jego Synem, Mesjaszem i Zbawicielem, któremu Ojciec powierzył władzę nad światem.

5. Jakie są najważniejsze cechy Boga?

Wieczność i niezależność – Bóg istniał zawsze i nie zawdzięcza swojego istnienia nikomu.

Świętość i wszechmoc – jest Panem wszystkiego.

Sprawiedliwość, mądrość, moc i miłość – Biblia pokazuje, że wszystkie Jego działania są przeniknięte tymi cechami.

Najpełniejsze objawienie znajdujemy w słowach: „Bóg jest miłością” (1 J 4:8).

6. Jak Bóg objawia się przez Jezusa?
Jezus powiedział: „Kto mnie widział, widział i Ojca” (Jan 14:9). Charakter Boga – Jego miłość, współczucie i dobroć, ale także sprawiedliwość i mądrość – został doskonale ukazany w życiu i nauczaniu Jezusa.

7. Dlaczego ważne jest poznanie Boga?
Jezus w modlitwie arcykapłańskiej mówi: „A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś” (Jan 17:3). Poznanie Boga i Jego Syna prowadzi do życia wiecznego.

Jezus po zmartwychwstaniu powiedział: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (Jan 20:17). Oznacza to, że Bóg Ojciec Jezusa jest także Bogiem i Ojcem dla jego naśladowców. 

Bycie wierzącym to nie tylko wyznawanie pewnych zasad – to żywa, osobista relacja z Bogiem, która realnie wpływa na życie. 

1. Spokój i radość życia
Wiara oparta na zaufaniu Bogu przynosi głęboki pokój serca i umysłu, a także radość – niezależnie od okoliczności. To wewnętrzne bezpieczeństwo, które nie zależy od świata zewnętrznego.

2. Żywą relację z Bogiem
Wiara to coś więcej niż religia – to prawdziwa więź z Bogiem. Taka relacja nadaje sens codzienności, pozwala wzrastać duchowo i doświadczać Bożej obecności w życiu.

3. Siłę w trudnościach
Wierzący nie są wolni od cierpienia, ale mają nadzieję i moc do jego przetrwania. Wiedzą, że nie są sami – mają oparcie w Bogu i Jego obietnicach.

4. Wiarę, która działa
Prawdziwa wiara objawia się w czynach – prowadzi do dobra, miłości i troski o innych. To wiara praktyczna, która przynosi realne zmiany w życiu osobistym i społecznym.

5. Autentyczność i sens
W przeciwieństwie do martwej czy powierzchownej wiary, ta prawdziwa – oparta na Piśmie Świętym – daje autentyczność, zrozumienie i trwały fundament dla życia.

Biblia przedstawia stan po śmierci jako podobny do snu, w którym umierający są nieświadomi, a nie żyją wiecznie w cierpieniu.

W księgach biblijnych pojawiają się przynajmniej trzy pojęcia związane z piekłem:
- szeol (hades) - czyli grób lub stan nieświadomości, w którym znajdują się wszystko umarli, 
- gehenna - symboliczny ogień zniszczenia 
- i "druga śmierć" w Objawieniu, oznaczająca całkowite unicestwienie tych, którzy nie zostaną zbawieni. 

Według Biblii, gdy ludzie umierają, nie doświadczają cierpienia ani radości – "umarli o niczym nie wiedzą" (Kaznodziei 9:5,10). Dzięki ofierze Jezusa Chrystusa z tego snu wszyscy zostaną jednak obudzeni i każdy będzie mógł dokładnie poznać prawdę Bożego Słowa. 

Ci, którzy teraz lub w czasach panowania Jezusa pozytywnie zareagują na ewangelię, wybiorą w ten sposób dobro i będą żyli wiecznie. Pozostali, którzy świadomie i uparcie wybiorą zło, zostaną trwale zniszczeni w gehennie, ale nie będą wiecznie cierpieć, bo piekło rozumiane jako miejsce wiecznych mąk nie istnieje. 

"Jezioro ogniste" lub "jezioro ognia" w Biblii to symbol "drugiej śmierci" (Objawienie 20:14), czyli ostatecznego i nieodwracalnego zniszczenia, a nie miejsca wiecznych cierpień. W tym stanie znajdą się ostatecznie bestia i fałszywy prorok (obrazy złych systemów religijnych), Szatan, a także śmierć i hades. Zniszczone będzie wszystko, co grzeszne i co prowadzi ludzkość do cierpienia i zła. 

W proroctwach ogień oznacza zwykle zniszczenie, a pozostający po ogniu dym to symbol trwającej już na zawsze lekcji, jaką wyciągniemy z historii zła. 

Ostatecznie także ci, którzy po zrozumieniu w pełni Bożych dróg, uparcie je odrzucą, zostaną "usunięci z ludu" (Dzieje 3:23), unicestwieni. Poprzedzą to jednak rządy Jezusa na ziemi, gdy będzie On uczył, próbował i karał narody, aby je naprawić. Ten czas jest w Biblii przyrównany do odświeżenia zieleni i wzrostu, jaki przynosi deszcz. 

Każdy otrzyma szansę życia wiecznego, ale będzie je można przyjąć lub odrzucić. Końcowym celem Boga jest bowiem całkowite usunięcie grzechu z ziemi oraz życie wieczne dla tych, którzy wybiorą dobro i będą szli w tę stronę.